Er að leita að Lífsgleðinni ...

minni, sem annaðhvort liggur einhversstaðar sofandi, týnd eða hefur í svo smáum og hægum skrefum fjarlægst mig, að ég tók ekki eftir því fyrr ég uppgvötaði að ég hef einkennilega lítinn áhuga á lífinu almennt. Finnst sem ég sitji og horfi álengdar, á lífið líða áfram allt í kringum mig. Þessi tilfinning er ekki góð. Engu líkara en eitthvað hlutleysi eða einmannaleiki hugar, líkama og sálar ríki og stjórni.

 

Ég sakna minnar yndislegu og ómissandi vinkonu, Lífsgleði mér við hlið. Það hlýtur þó allavega að vita á gott og jákvætt að svo sé. Það titra ennþá einhverjir strengir tilfinninga minna, þó veiklast hafi ómurinn frá þeim. Nú mun ég reyna allt til að missa ekki aðra vinu frá mér, sem Von heitir.

 

Því í þessum rituðu orðum gerði ég mér grein fyrir því að hún hefur verið einnig verið að undirbúa för sína í burtu, því hún var komin í skóna, búin að reima og taka fyrstu skrefin. En ákvað að snúa við er hún heyrði hróp og hjálparbeiðni mína um að yfirgefa mig ekki, heldur standa sterk við hlið mér og fá Lífsgleðina til liðs við okkur á ný. Og að við munum samstilltar, haldast hönd í hönd. finna og vekja glæður eldmóðs okkar. Samtvinnaðar, sterkar takast á við lífið og tilveruna á ný.

Erfitt er að skilgreina afhverju og hversvega ég hef verið að finna fyrir einhverri tómleikatilfinningu innra með mér. Þó má segja, að fjárhagsáhyggur komi þar sterkt við sögu, líkt og hjá þorra þjóðarinnar. Því nú er ekki svo að maður hugsi það stórt, að endar nái saman fram að næstu mánaðarmótum og að allar skuldbindingar manns standist, heldur er það orðið spurnig um afkomu frá degi til dags.

Ríkidæmi mitt hefur aldrei falist eða talist í peningaauðæfum, heldur í fjölskyldu minni og vinum. Það hefur ætíð ríkt þakklæti og kærleikur í hjarta mínu fyrir að eiga að svo yndislega afkomendur, foreldri, stóran systkinahóp, mikinn ættboga frændfólks, góða vini og vandamenn. Margir eiga minni fjölskyldu eða eru einstæðingar.

 

Og það er eilítið einkennilegt, að hafa upplifað samt þennan einmannaleik-hlutleysis-tómleika innra með sér og eiga allt þetta yndislega fólk að í kringum sig. Og svo margt í rauninni að lifa fyrir ...

Er kannski einhverja samsvörun við þetta ástand í þjóðfélaginu að finna ! Því margt má segja um visst aðgerðarleysi, hlutleysi og tómleika ásamt lökum tengslum ríkisstjórnarinnar við stóran hluta þjóðarinnar. Og baráttúþrek þjóðarinnar hefur dvínað. Margir hafa einangrast frá þátttöku lífssins. Og bíða bara og bíða eftir einhverjum breytingum ( í umburðarlyndi sínu - kannski meðvirkni) um að eitthvað fari eða muni gerast ...

Í upphafi höfðu allmargir einhverja trú, vissu og draum um að þessi blessaða ríkisstjórn, sem kosin var af þorra fólkssins gæti hjálpað við endurreisn landssins, fjölskyldna og fyrirtækja en annað segir blákaldur sannleikur í dag um stöðu mála.

    

Er þjóðarsálin að bugast !

Er vonin og lífsgleðin að fjarlægjast !

Er hluti þjóðarinnar í tómleika og horfir á lífið líða framhjá !

Hvar liggja rætur okkar í dag  ?

Eru þær að veslast upp, losna og deyja ?

 Er ekki orðið tímabært að vakna, finna rætur þjóðarinnar, taka höndum saman, vökva og hlúa að þeim svo þær styrkist, vaxi og blómstri og að þegnarnir njóti sameiginlega, ávaxtanna; 

Með réttlæti, samkennd og raunsærri stjórnun !

Á Íslandi er allt er til alls, ef að er gáð.

Stöndum samam  

... Eflum vonina,  Vekjum gleðina,  Virkjum kraftinn …     sæl að sinni  josira