Í öllu sem lifir...

 

 

Vorið er svo sannarlega komið og grundirnar gróa og sólin skín...Enn einar kosningar yfirstaðnar...og ekki urðu miklar sjáanlegar breytingar á yfirborðinu....En undir niðri er vitund þjóðarinnar að vakna og fræum hefur verið sáð, sem hlúð verður að og munu vaxa í átt til sólar með nýrri hugsjón framfara, náttúru- og umhverfismála, þökk sé Íslandsyninum Ómari Ragnarssyni, ljósbera hins lifandi lands...

Í síðustu bloggfærslu minni notaði ég setningarnar " Hálfnað verk þá hafið er " ásamt  " þolinmæði þrautir vinnur allar " og finnst mér þær passa 100% við þessa nýju vaknandi þjóðarvitund...

Átakalust fuglinn flýgur og frjókorn upp úr moldu smýgur... ( meir um lífsspeki og heilræði )

 

Fyrir nokkrum árum samdi ég ljóð, um móðir jörð... 

   

 

Í öllu sem lifir...

 

Við sjóndeildarhringinn himininn logar

logagylltan bjarma á skýin slær.

Og regnbogalitina til sín sogar

jörðin sem er okkur svo kær.

 

Móðir jörð sem allt hefur að gefa

sem við ætíð þörfnumst hér.

Hún fæðir, klæðir og umvefur alla

sem sannleikann skynja og til hennar kalla.

 

Í hjarta hvers manns var fræi sáð

og öll sú vitneskja, ef að er gáð.

Sem hver og einn þarfnast hverju sinni

í hlutverki sínu í lífsgöngunni.

 

Hvert spor, hver hugsun, hver gjörð

áhrif hefur á alheim og jörð.

Í öllu sem lifir er lífssins eldur

frá Almættinu sem um okkur heldur.