Frelsisvon...

 

 

Frelsisvon. 

 

Hugarvíl, þraut og pínu

er að finna á lífsins línu

Líka þrótt og viljafestu

og frelsisvon hina mestu. 

 

 

josira

 

p.s. pælingarnar áðan hjá mér ( hér fyrir neðan ) voru svosem ekkert uppörfandi fyrir sálartetrið...en svona eru nú hlutirnir bara ...

Litla rósin...

 

Vonina vekur lífsins ljós
lokkar og umvefur litla rós,
sem reisir sig úr rökkva í yl
og ilmandi lokar óttans hyl.

Hrakin var af lífsins vegi
og visnandi lá á þeim degi,
er daggardropi sendur var
vonina aftur til hennar bar.

Bjarmi lífs frá himnaþaki
hennar höfga endurvaki,
eilífur faðir, gjöfull gefur
lífsaflið aftur rósin hefur.

Hennar rætur rósemd fundu
fegurð lífsins aftur mundu.
myrksins ótta, þján og þraut
þróttur vonar, vék á braut.

Bænheyrð var hún, litla rós
rís hún aftur, vitund ljós
löngun hennar, nú lýsir bjart
bjargræði öðrum, ef líf er svart.

josira

Lífsgleði...

 

Margt er það sem léttir lund,
eflir gleði, veitir stund.
Frá hugarangri, þraut og pínu
leiðsögn fá frá hjarta sínu.

Fylgja eftir hjartans rómi,
svo að sálarljósið ljómi.
Lifsins njóta hér og nú,
skulum bæði ég og þú

Hafa gaman af hinu og þessu,
þrautir kveðja og ganga til messu.
Moka mold, hlaupa og hjóla
taka stökk eða skoöa njóla.

Pissa úti uppí vind,
horfa á hund elta kind.
Sparka bolta, hengja upp lak,
fara í snúsnú og á hestbak.

Horfa á daggardropa detta,
sólina skína og magann metta.
Elska engil, dansa dátt
taka allt og alla í sátt.

Læra að ganga á lífsins línum
og fylgja eftir draumum sínum.
Sýna bæði þor og dug,
njóta allt sem fangar hug.

Horfa á fallegan fjallahring,
finna fegurðina allt um kring
Opna fyrir lífsins flæði,
fagna og þakka öll þess gæði.

josira

Draumurinn...

Draumurinn.

Kemur kvöld, er hallar að degi
dásemd það er, satt það segi.
Svífandi um í draumalöndum,
frelsisfjötra leysi úr böndum.

Ber mig um víðann völl
veröld vitja, kot og höll
Hafið hitti, upp fjallið fór
farkostur minn, er vængjaður jór.

josira

Daggardropinn...( ljóð )

 

Daggardropinn

 

Daggardropinn tær og fagur

fellur af himni, er endar dagur.

Dansandi hjúpar heitan svörð,

svalar og nærir lífssins jörð.

 

höf: josira

 

Í öllu sem lifir...

 

 

Vorið er svo sannarlega komið og grundirnar gróa og sólin skín...Enn einar kosningar yfirstaðnar...og ekki urðu miklar sjáanlegar breytingar á yfirborðinu....En undir niðri er vitund þjóðarinnar að vakna og fræum hefur verið sáð, sem hlúð verður að og munu vaxa í átt til sólar með nýrri hugsjón framfara, náttúru- og umhverfismála, þökk sé Íslandsyninum Ómari Ragnarssyni, ljósbera hins lifandi lands...

Í síðustu bloggfærslu minni notaði ég setningarnar " Hálfnað verk þá hafið er " ásamt  " þolinmæði þrautir vinnur allar " og finnst mér þær passa 100% við þessa nýju vaknandi þjóðarvitund...

Átakalust fuglinn flýgur og frjókorn upp úr moldu smýgur... ( meir um lífsspeki og heilræði )

 

Fyrir nokkrum árum samdi ég ljóð, um móðir jörð... 

   

 

Í öllu sem lifir...

 

Við sjóndeildarhringinn himininn logar

logagylltan bjarma á skýin slær.

Og regnbogalitina til sín sogar

jörðin sem er okkur svo kær.

 

Móðir jörð sem allt hefur að gefa

sem við ætíð þörfnumst hér.

Hún fæðir, klæðir og umvefur alla

sem sannleikann skynja og til hennar kalla.

 

Í hjarta hvers manns var fræi sáð

og öll sú vitneskja, ef að er gáð.

Sem hver og einn þarfnast hverju sinni

í hlutverki sínu í lífsgöngunni.

 

Hvert spor, hver hugsun, hver gjörð

áhrif hefur á alheim og jörð.

Í öllu sem lifir er lífssins eldur

frá Almættinu sem um okkur heldur.