Ekki eðlilegt hve bankakerfið – hagkerfið hefur ráðið för ...

 

 

hér hjá þjóðinni litlu á svo mörgum sviðum og hliðum lífssins og lífsafkomu fólkssins með útreikningum talnanna, sem svo allt of mörgu stjórna og stýra.

Hvað ætli bankarnir, séu búnir að græða á vöxtum og verðbótum lána um áraraðir. Eru þeir farnir að finna fyrir samviskubiti.! En allavega gott framtak, hjá Landsbankanum að byrja að borga eitthvað til baka og vonandi stíga hinir bankarnir sömuleiðis fram. Pínu ljós kannski að sjá í myrkri talnanna.

Burtséð frá hruninu og afleiðingum þess, finnst mér að í marga ártugi t.d. íbúðalán almennt, ásamt öðrum bankalánum, skuldabréfum og yfirdráttum hafa borið ótrúlega háar fjárhæðir í hendur bankanna og annara fjármálafyrirtækja til baka í borgun lánanna. Stundum hef ég hreinlega efast um réttmæti þessara útreikningsformúlna.

Og þetta var ég að lesa á eyjunni.is; (sem styður sumt af þönkum mínum)

Staðfest að lánafyrirtækin beita misjöfnum aðferðum við endurútreikninga

Ég hef reyndar aldrei skilið alla þessa tölulega útreikninga, sem viðhafðir hafa verið hér á Íslandi um allt og langan tíma, miðað við önnur lönd, t.d nágrannalönin. Von mín eftir hrunadansinn 2008 lá til þess, að í öllum uppstokkun og umbreytingum í hagkerfis– og fjármálalausnum fælust ný tækifæri og mannsæmandi viðmið til heilla afkomu fólkssins. Það hefur ekki gerst. 

    

Oft hef ég hugsað um fjármálakerfið og útreikninga í gegnum árin. Þau hafa oft á tíðum mynnt mig á, þegar maður var yngri að árum og var farin að horfa á bíómyndir og sá þegar fólk þurfti að fara til svokallaðra veðmangara, að selja hluti frá sér í nauðum oft á tíðum og fékk miklu minni peninga fyrir, en raunhæft var og eins ef hlutur var settur í pant, þurfti að borga hærri upphæð fyrir er hann var leystur út. Og fannst mér þá, þetta heldur óréttlátt viðskipti.

Og ef fengin var peningur að láni, þá var borgað til baka, með margföldum vöxtum. Og leit maður á veðmangara og veðlánara, sem vonda menn – hálfgerða glæpamenn, sem voru að græða á erfiðleikum annara. 

Síðar þegar ég komst á ungdómsárin og flutti að heiman, stofnaði fjölskyldu og fór að takast á við lífið og tilveruna, líkt og aðrir, þá byrjar hliðarsambúðin við bankakerfið, sem fylgir væntanlega öllu og öllum í gegnum lífið. Hefur mér ætíð fundist útreikningar banka og stofnana minna mig alloft á veðmangarana-veðlánarana, sem maður fékk innsýn í gegnum gömlu bíómyndirnar, sem barn. 

Og lítt skil ég enn, þær reikniformúlur, sem allt byggist á. 

 

“ Hagfræðikerfiskenningalærdómsútreikningur talna sem stjórna lífi okkur, snilldar - úrlausn, eitt af mannanna verkum og stjórnað og stýrt af örfáum útvöldum manneskjum...

 

Og við auðmjúkur almúgurinn fylgir reglugerðinni samviskusamlega eftir...”

Tekið úr eldri færslu; Klækjaklóin...verðtryggingin 

Vangaveltur mínar nú eru tengdar því, að allflestir íbúðareigendur eru með einhver mismunandi lán á eignum sínum. Ætla ég ekki, að fara nánar út í þær skilgreiningar. En þeir þykja heppnir, sem voru með svokölluð hagstæð íbúðalán t.d. undir 5%vöxtum. En ekki hin svokölluðu myntkörfulán. Einnig má sjá að; Staðfest er að lánafyrirtækin beita misjöfnum aðferðum við endurútreikninga (eyjan)

Langar mig bara að tjá mig um hversu ósanngjarnar mér finnst greiðslur til fjármálastofnana og banka almennt vera. Ég vil nefna hér 2 dæmi í formi t.d. venjulegra íbúðalána, sem eru og hafa verið í skilum.

Annað er ósköp venjulegt gamaldagslán tekið hjá Íbúðalánasjóði vorið 2005 kr. 9.000.000 með 4,15% vöxtum. Staða þess í dag er um 13,400,000, 6 árum síðar. Hækkunin nemur um tæpa 5 og hálfa milljón. Sem og hefur að sjálfsögu nánast þurrkað út stóran hluta þess fjármagns, sem viðkomandi íbúðareigandi átti sjálfur í útborgun íbúðarinnar.

Hitt dæmið er íbúðalán tekið hjá Kaupþingi (Arionbanki í dag), sem tekið var undir árslok 2006, einnig kr. 9,000,000 en með 4,85% vöxtum. Í dag stendur þetta lán í um 12,200,000, hækkunin er rúmar 3 millónir á rúmum 4 árum. Þessi 2 lán, sem nefn eru hér standa í skilum og ekki hefur þurft að leita til neyðarúrræða, en alveg á mörkum þess.

Mörg orð mín úr fyrri bloggskrifum fjalla um hugleiðingar mínar í þessa banka-og fjármálaveru og afkomu fólkssins.

Læt fylgja hér með gamlar hugarþanka, síðan 2003 og sýnist mér við nú, vera í sömu sporum og þá. (fyrir útrás bankanna) Blekking í þjóðfélaginu 

josira 

 

(p.s. línubilin að stríða mér, þannig að ég varð að setja litla mynd á milli)

 

  

Endurgreiða hluta af vöxtum