Hestar...kraftur...frelsi...fegurð...

Bara orðið hestar fylla hug minn og hjarta einhveri tilfinningu um óendanleikan...

kraft, frelsi, fegurð, fimi, gleði, hreyfanleika, tryggðar-og vinabönd...og ómældar gleðistundir...

Oft hér á árum áður var gert létt grín af mér yfir hversu tengingar

voru sterkar til hestana. Að ég hugsaði um þá sem einhverja fjöldskyldumeðlimi...

Og þannig er það bara, tengslin verða þannig...

Ég veit að margir þekkja þessa tilfinningu, sem eiga og eða umgangast dýr

Það myndast einfaldlega einhver órjúfanleg bönd...

Og þegar kemur að kveðjustund eða vinuna-vininn þarf að fella

eftir marga ára samveru er sorgin oft ekki minni en þegar ástvinir fara. 

Hugsanir mínar núna ertu tengdar hestum, löngun til að fara á hestbak,

fara út í sumarið og njóta stundarinnar með þeim...

En einhvern veginn vantar löngunina...

Það er eitthvað tómarúm...

Ég sakna þeirra sem horfin eru...

Og lífið heldur áfam...

En fjársjóðinn, minningarnar... geymir maður í hug og hjarta

og þakkar fyrir allar samverustundirnar í gleði og sorg...

    

ég á Yrju minni, með Stíl og Punkt í taumi,

Þóra vinkona fyrir aftan...

Sælan.
 

Ef ríður þú góðum gæðingi,
geta þín leysist úr læðingi.
Lyftast munt á æðri svið
og sálarsæla tekur við.

Ef andartakið þú grípur
guðsgjöf, að launum hlýtur.
Á allan hátt, næmari verður
líkaminn er þannig gerður.

Veraldleg gæði gleymast þá
andans auð, vilt í ná.
Nálægðin nær tökum á þér
þegar tíminn, tímalaus er.

ég og Yrjan mín á góðum degi...

Yrja.

Hryssan mín gráa,
hún djásnið mitt er.
Dásemd er í heimi hér,
hana sitja fangreista og fráa.

Með leiftrandi lund
fer um græna grund.
Djúpa dali, sanda lága.
leikandi læki og fjallvegi háa

Fótviss hún stígur
á tölti hratt.
Tignarleg sem tígur
niður fjallið bratt.

Yrja hún heitir
þetta magnaða hross.
Þó lengi þú leitir
ei finnur slíkt hnoss.

Kraumandi kraft, ótrúleg geta
frelsi í faxi verður að meta
Í fjallaferðum nýtur hún sín
elskulega merin mín

Þegar sest er í hnakkinn,
þá reisist makkinn
Forustuhross, mikið í reið
henni liggur gatan greið

En á lokuðum velli, frelsini týnir
og bestu hliðarnar ekki sýnir.
Þá þarf hana að hemja
og stöðugt við að semja.

Minningarnar sem koma fram hér
saman streyma um hjarta mér.
Tengdar urðum órjúfa böndum
í faðmi frelsis, á fjöllum og söndum

Kolsvart folald með hvíta sokka
í tagli og faxi fallega lokka.
Leiftrandi ljúfleik bar með sér,
strax á þeim degi, er fæddist hún mér.

En litur hennar breyttist brátt
frá svörtu yfir í grátt.
Galvösk ennþá, 17 vetra er,
hagaljómi hvar sem hún fer.

Móðurhlutverki að sér snéri,
og eignast hefur litla meri.
Litla dóttur, lítið djásn
dansadi lipur, til hennar sást.

( folaldið er Héla frá Miðhúsum )

 

Lukka frá Lyngbæ


Á Lyngbæ, í loga himnabláma,
blíðum blæ og nýjum mána.
Meðgöngu lauk hjá Yrju minni
er móðurleg mætti dóttur sinni.

Svo fagurrauðri með hvíta sokka
skjóttan feld og sveipfagra lokka.
Leyndist líka, stjarna á enni
alveg eins og hjá ömmu henni.

Heilluð ég horfði á nýkviknað ljós
lukkan mér færði, langþráða rós.
Þórisstaða-Þyrnir, faðirinn er
fasmikill og fagur svo af ber.

Blessunarorð frá brjósti mér sendi
er folaldasnoppan, snerti mína hendi.
Hjálpaði ég henni, lífsandanum að ná
í ljósaskiptunum, þar sem hún lá.

Lukka frá Lyngbæ , nafnið skal vera
vænleik og vilja, hefur til að bera.
Bærilega báða, foreldrakosti hefur
háfætt og háreist og góðganginn gefur.

Gæðinga gjöful hún Yrja mín er
einnig þau, vil ég telja upp hér.
Hléð, Stíll og Héla, svo glæsileg að sjá
sammæðra systkin, sem Lukka litla á.

 

dætur mínar, Guðrún og Kolbrún á hestum sínum

bræðrunum Punkt og Fiðring...

Fall Fiðrings...

  Ljúflingurinn lífsglaði, liggur nú nár

nöturlega í náttmyrkri, hlaut sín banasár.

Blindaður af bílljósum á veginum stóð.

Á sekúntubroti, slökknaði lífssins glóð.

 Gæðinginn góða, við grátum nú öll

menn og hestar um víðan völl.

Vænlega vininn, ei lengur sjáum

fyrr en á himnavöllunum háum.

Hestinn átti lítil ljós mær

milli þeirra, tenging svo kær.

josira

hér má sjá fallegt myndband um hesta...

 HORSES ~ Natures Greatest Gift:

 

 

 

Athugasemdir

[Guðný Einarsdóttir, 6.6.2009 kl. 04:44]

Fallegir hestar,falleg lesning,takk fyrir mig

[Agný, 11.6.2009 kl. 17:33]

Flottir hestar sem þú átt/áttir.. og falleg ljóð.

Ég ólst upp með þessum elskum, tamdi og sýndi og ef að mínir hestar hefðu geta talað manna mál þá hefðu þeir frá ýmsu getað sagt :-)..sem ég "rabbaði" við þá um...að eiga þá breytti mörgu í mínu lífi..sumu til góðs en öðru kanski ekki því maður kynnist jú fólki í gegnum hestamennsku.. En ég því miður ekki getað stundað hestamennsku síðan 1992 :-( vegna skrokk skjóðunnar en ég get þó alltaf ornað mér við minningarnar...